wolkt de schepping paradijs

wil melker

jij en de zon
gaan schijnen
de wind vindt het
kind van haar dromen

door een kier in
de hemel wolkt de
schepping paradijs in
korenblauwe ogen blikken

je speelt maan omdat
de nacht te donker is om
God te zoeken in de velden
slapend tussen witte doekenhelden

de wereld vlindert
naar haar zin, de rest komt
er niet in, geen honing wordt
verworven door de geest te korfen