in auto's die zich sturen
de zon biedt mij
de wereld aan
vorm in alle kleuren
ze leert lopen
laat me gaan
gebruik daarvoor
ook 's nachts de maan
ze aardt me
op mijn rug
buien klaren over
gegoten en gestort
in linten die zijn
te berijden zoals ze
stralend in me port
de snelweg rijdt
al vlot voorbij in
auto's die zich sturen
mensen turen vreemd
naar mij omdat ik
spiegels voor hen brei
van zonnestralen
ik werp schaduw
in het zicht
verschrikt stopt
dan het ademhalen
ze zien me naast het
licht, vaak is er dan
maar weinig te verhalen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘in auto's die zich sturen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.