dat naar vrolijk rook

wil melker

daar komt hij aan
de anjers in het cellofaan
grote stappen en ruim
met zijn armen wapperen

je hebt hem nooit
gekend die grote vent
een glimlach van niet weten
veel vergeten om zijn mond

je wist nooit waar hij
stond als je hem nodig had
hij koos ook geen partij
als jij verloor in het debat

hij had iets luchtigs
dat naar vrolijk rook
het vluchtige dat lente
aan de mensen bood

de anjers in het cellofaan
zijn al vergaan, soms lijk
je zijn stap te horen, maar
zijn glimlach is verloren