door stilte in je ogen

wil melker

je kleine witte hand
gespreid de vingers
die meer vragen
dan je dragen kunt

je houding is verkrampt
door stilte in je ogen
je telde toch niet mee
jouw waarheid was gelogen

ze grepen wel je lijf
verzwegen nooit hun eisen
belaadden je met schuld
en lieten je geweten krijsen

ze haalden angsten op
die je betaalde met je zwijgen
de pijnen die je leed kwamen
niet alleen maar van het dreigen

je bent gevlucht en
toen jezelf gaan haten
niet om wat zij doen, maar om
wat jij, zou hebben nagelaten

het gif heeft jou
als kind vermoord
maar in hun ogen ga je
lezen wie er schuldig wordt