«»
de verdrukking in
ontwortelde de huid
en zag de zon
ongrijpbaar
boven alles uit
ik denk me vrij
maar ben gebonden
aan je dradenkracht
ik spring en
voel me blij
val dan weer veel te hard
je wilt me bergen
in je moederschoot en
laat me maar heel even bloot
ik hoor bij jou en
deel je eeuwig streven
ook ik voel Gaia in me leven
laat me maar heel even bloot
ik groeide tegende verdrukking in
ontwortelde de huid
en zag de zon
ongrijpbaar
boven alles uit
ik denk me vrij
maar ben gebonden
aan je dradenkracht
ik spring en
voel me blij
val dan weer veel te hard
je wilt me bergen
in je moederschoot en
laat me maar heel even bloot
ik hoor bij jou en
deel je eeuwig streven
ook ik voel Gaia in me leven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 18-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘laat me maar heel even bloot’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]