kijkers met interesseschijn

wil melker

we delen deur, dezelfde kleur
in vreemde ogen, ik ken ze niet
maar zal je zeker mogen

zo koester ik je privacy
ik kan je ook gaan weten om
je dan als klankbord te vergeten

ik geef je geen gezicht en
poets de deurmat met mijn voeten
doe vooral aan anderen de groeten

zo gaan we uit elkaar en dwalen
tussen mensen, ogen op de grond
die is bezaaid met anonieme wensen

kijkers met interesseschijn laten
de mensen schrikken, aandacht
wordt betaald met korte ogenblikken

wie ben ik in de wereld van vandaag,
als u mij die vraag nu stelt, ik weet
het niet, het antwoord is mij nooit verteld