«»
mijn liefde kuste huid
ik streelde zacht je lippen
ze nodigden me bloedrood uit
ik zocht nacht en vond
in het lichter worden
van de morgen de huivering
van passionele kracht
we lieten sterren vallen
wasten samen met de maan
we versmolten teder na het
kraaien van de eerste haan
ik moet je weer zien lopen
je bent nu te dichtbij
je leeft gewoon in mij
dan is er niets te hopen
ik moet je laten gaan om
weer te kunnen schrijven
ik kan niet bij je blijven
de woorden dringen aan
ze nodigden me bloedrood uit
je ademde verlangenmijn liefde kuste huid
ik streelde zacht je lippen
ze nodigden me bloedrood uit
ik zocht nacht en vond
in het lichter worden
van de morgen de huivering
van passionele kracht
we lieten sterren vallen
wasten samen met de maan
we versmolten teder na het
kraaien van de eerste haan
ik moet je weer zien lopen
je bent nu te dichtbij
je leeft gewoon in mij
dan is er niets te hopen
ik moet je laten gaan om
weer te kunnen schrijven
ik kan niet bij je blijven
de woorden dringen aan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 18-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ze nodigden me bloedrood uit’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]