ik hoorde sterven in je stem

wil melker

ik ben je
achterna gegaan
je schouders
iets gebogen
pas op de hoek
heb ik je ingehaald
ontmoette toen je ogen

ik zag je leven
in een flits voordat
de tranen kwamen
ik raakte je
heel even aan
vroeg je met
me mee te gaan

er was geen
schaduw meer
het zwarte
was verdwenen
de drooom die je
gegeven had was
in je blik verschenen

je fluisterde
een toekomst
van gebroken glas
zag scherven van
een horizon die
zijn oneindigheid
verloren was

ik hoorde sterven
in je stem, voelde
in je hand de kilte
je rustte voor je
verder ging, zwaaide
nog een keer, liep
weg in absolute stilte