lente in een handvol pillen

wil melker

wat als de rolstoel
niet meer draait in
een kamer vol obstakels

als de koorts
weer naar je graait met
zijn vlammende tentakels

wat als de pijn
steeds twijfels zaait over
het nut om zo te leven

dan huil je in
je bed slechts toegedekt
met wensen en verlangens

en worstelt iedere dag
om de molenstenen om je nek
als bordjes te verhangen

strijdt een ochtend lang
om bij de tijd te komen die je
door de nacht weer was ontnomen

je wilt lente in een handvol
pillen, eerst de knoppen zien
en dan de zomer dromen