hemel in verpulverde staat

wil melker

de lucht brak in
talloze scherven
we ademden hemel
in verpulverde staat

straten trilden
wegen schokten
overbodig gewicht
doelloos uit zicht

aarde verstilde in
het doolhof van tijd
de nacht was de dag
in de schemering kwijt

handen vatten de
dood als geluk
stervenden schreeuwden
hun werkelijkheid stuk

met de zon in
de hand, ogen vol
dromen is eindelijk
de Zoon terug gekomen