en verleden wat gebeurt

wil melker

ik liet handen
groeien uit de muur
we werden vrienden
ik denk ze maar huur

ze lichten wit uit beelden
en verleden wat gebeurt
ik proef het kale heden
verdwenen is de kleur

zwart beweegt de handen
in schaduw zonder tijd
streelt de diepe angsten
voor dood en eeuwigheid

bespeelt mijn ziel
ogen heb ik dicht gelaten
kijken hoe het mij beviel
ik had toch niets om af te maken

blikken kunnen zwarter kijken
in het licht van alledag
dingen zijn niet wat ze lijken
denk maar anders en wacht af