zijn lichaam was van hout

wil melker

de wereld
om hem heen verdween
als hij zijn vriend maar had
zijn draden
met het leven van voorheen

de geur
van thuis zit in zijn kleren
hij hoort nu nog
hoe kinderstemmen leren
in het schooltje van zijn jeugd

de zwarte dag
toen angst het dorp verschrikte
en iedereen
zich schikte met het wapen
van vergelding in de rug

hoe moeder vluchtte
hem verzuchtte sneller
mee te gaan
honger, dorst, de lange
nachten zonder maan

zijn vriend
is ook van ver gekomen
overleefde zonder dromen
hij was er op gebouwd
zijn lichaam was van hout