als de middag trager wordt

wil melker

de straat bezaaid
met stukjes feest
de zwaarste klappen
zijn weer rood geweest

uitgestorven drukte slaapt
zijn roes achter gordijnen
ze zullen pas verschijnen
als de middag trager wordt

ze vierden het vooruitzicht
en keken dieper in het glas
dan ooit te voren, zo hebben
ze vannacht de tijd bevroren

omdat ze bang zijn voor
vandaag, het leven zien als
plaag die hen is overkomen
in plaats van zoete dromen

ze knalden een voor een hun
angsten weg, schreeuwden van
plezier, tranen en herinnering
verdronken in het schuimend bier