godverlaten staart de lucht

wil melker

nog rolt de zee
met voeten in de branding
en ruist zijn oeverloze stranding

godverlaten staart de lucht
uit wolken die de zon
slechts grijs doen schijnen

de streep van horizon
laat diepe troosteloosheid
in een verre bui verdwijnen

want ik heb jou gevonden
in de korrels van het zand
jaren sloegen stuk aan strand

jij geeft mij ogen uit de
scherven van mijn dromen
ik wist dat je zou komen

jij was in gisteren gehuld
op een vlakte zonder sporen
vandaag is samen eindelijk geboren