INLOGGEN
«»

Het schuifelt voort

waar is de moed gebleven
om je als mens
onder de mensen te begeven

het schuifelt voort
zonder op of om te kijken
loerend naar het schermpje gelijken

zelden vang ik nog een blik
van kijk mij eens aan
ik zie jou en hier ben ik

samen zon en warmte delen
in lichaamstaal de tekens spreken
van blij zijn met elkaar

in raken herinneringen maken
die de dag van dagen scheidt
door het ontmoeten van uniciteit

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 19-10-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

22/05/2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het schuifelt voort’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.