«»
al zijn het slechts poëmen
mijn zicht bracht het rijke land
waar jij de sfeer draagt van de beemden
mijn liefste ik wacht nu op de regen
die in eeuwenkeur ontsnapt is uit 't gevang
maar niets is éénder in ons paradijs
- met jóu ben ik niet bang -
mijn bloed hervult jouw graal
wanneer we spreken in gelei
en ik je liefdeshart bedek
met zuivere opaal, dan
herbergt mijn schaduw het riddervolk
dat gereden komt van die enen burcht
waar wij in saam beleg geen strijd
hebben beleden – doch gestreden
is het woord dat ik u nu ontzeg
het zijn slechts poëmen
het ademt tussen jou en mijal zijn het slechts poëmen
mijn zicht bracht het rijke land
waar jij de sfeer draagt van de beemden
mijn liefste ik wacht nu op de regen
die in eeuwenkeur ontsnapt is uit 't gevang
maar niets is éénder in ons paradijs
- met jóu ben ik niet bang -
mijn bloed hervult jouw graal
wanneer we spreken in gelei
en ik je liefdeshart bedek
met zuivere opaal, dan
herbergt mijn schaduw het riddervolk
dat gereden komt van die enen burcht
waar wij in saam beleg geen strijd
hebben beleden – doch gestreden
is het woord dat ik u nu ontzeg
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
elze schollemaActief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘het zijn slechts poëmen’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]