Een latente voorbijgaan

elze schollema

Eerbiedig doch stevig
ligt mijn hand
op het laatste restje leven

*
de lente met moed gepasseerd
kwam de zomer attent
met vroege warme dagen, de wolken
droegen sluiers op het moment

dat het zou gaan regenen, neen
geen hemelwater uit den hoogte
maar tranen van angst dus geen
genezing waar jij op hoopte

het gezicht met bril
de ogen dicht, een brei
met zwavelkleurig water
hangt naast je beddensprei