zwaarmoedig
de herfst draaft aan mijn voorbij
weemoedig staar ik naar de grond
en luister naar alle treurnis om me heen
het donker schalmt steeds vroeger
en ergens botst nog een late motvlinder
tegen het raam
de bruine massa van de dood walmt
zelfs tegen alle winden in
ik heb mijn kraag hoog opgetrokken terwijl
m'n handen hopeloos
iets van voldoening zoeken in mijn zij...
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘zwaarmoedig’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.