«»
Van de nacht roodde nog roder dan mijn
bloed doorlopen ogen, ik had mijn
hartstocht verloochent aan de
stenen in de straat
in het inherente bestaan
van mijn ik, mijmerde ik
dat de regen mij kon drogen
en de wind mij kon laten
zeilen zonder zeil en mast
ik domineerde de spreuken
van mijn ziel en weersprak
de schoonheid van de lente
zonder te erkennen dat het leven
mij de dood ontnam
Dominerende spreuken
Ik was laat, het koperVan de nacht roodde nog roder dan mijn
bloed doorlopen ogen, ik had mijn
hartstocht verloochent aan de
stenen in de straat
in het inherente bestaan
van mijn ik, mijmerde ik
dat de regen mij kon drogen
en de wind mij kon laten
zeilen zonder zeil en mast
ik domineerde de spreuken
van mijn ziel en weersprak
de schoonheid van de lente
zonder te erkennen dat het leven
mij de dood ontnam
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
elze schollemaActief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dominerende spreuken’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]