Een lange lege morgen

elze schollema

Hoe kan ik nu vergeten, jij wensdroom
uit mijn hart geboren zonder zorgen
tot de dag dat het leven mij ging verlaten
en jij achterbleef in een lange lege morgen

er spreken vele jaren uit een moment
tot aan de dag van nu, en nu is telkens weer
dat jij me niet vergeet; maar ook ik mijn kind
ik zie jou, mijn lief in dag en nacht zo óók in de
droom die jou bezoekt ben ik bij jou en hou de wacht

in koestering draag jij me met
je mee, waar de zon nu schijnt of dooft door
bitter nood verblijf jij enkel en alleen in
handen die me dragen daar waar tijd
stil is blijven staan

zo jij mijn kind, en ik leef in je lach
voor altijd – eeuwig en één dag