Laat het verf in mij

elze schollema

Geef mijn naam het onbetwiste
En schaakmat mij zodat de tochten
die we ondernamen de hoofdrollen
zijn de we zochten

nog droom ik mij in gisteren
en laaf aan de herinnering
die we samen deelden, al had de kleur
voor ons ieder een andere vorm

iets ongrijpbaars, doch visueel vermogend
dagvaardde mij om de gelogen tijden te verlaten
en het schip met anker en al te omzeilen
dat ons verdronk in de zee
die we samen schreiden

maar mijn spijt spiedde
in oorden waar ik je nooit
weder zal kunnen vinden