Het desastreuze lot

elze schollema

Het vers gemaaide gras
smeult als zijnde het laatste leven
dat ik benoem met woorden
die ik vond langs de leegte van het pad

de geur is oud en desastreus, het ettert
waar gebeurde momenten uit mijn hand
al strijkt de eer slechts door het omber
dat zacht doorweekt wordt door
woorden van vergiffenis

spreuken die het lijden verlichten
zijn van dien aard dat ik ze lees
in sterren en in voegen
die de puzzel van het bestaan
trachten te binden aan mijn lot