Meeuwen spreken mijn taal
Het krijsen pijnt me na
als de echoloods
me dwingt om de dissonantie
die telkens mij verstoort
te laten rusten aan de tafel
die zojuist ik had gekuist
zodat mijn rijpe huid
gekrast de herinneringen
kon laten rijpen
doch ik ecarteerde
het bestek [ want ik zag
mezelf als wapenbroeder]
om mijn wezen te behoeden
voor het partikel in mijn stem
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Meeuwen spreken mijn taal’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.