Mijn luister in het nieuwe kind

elze schollema

Als in mijn geschonden gewassen
het nieuwe leven riekt naar dood
die zonder adem de nacht laat werken
zonder licht en op tast het duister
wordt verwoord

leeft plots het kind

al is het schreien nog onverhoord
en druipt het bloed dat zich drong
in moeder en kind uit wonden
die zichtbaar door de tijd zijn gehoond

doch wanneer het leven zich mag verpozen
tussen schuld en onwetendheid, neem
dan mijn leven dat ik draag in
een kleurloos hemd

en kleed mijn sterven
in de armen van het kind
alwaar ik spijt en bedrog zal bekennen