«»
boven de klanken van geduld
laakt het lichaam de behoefte
aan warmte en wijsheid
bedwelmd schittert het blauw van de tv
door een traan van het rechteroog
alhoewel dag veertien volmondig
het weten flankeert van wijze witte
jassen woorden is deze onrust
als knisperend van grind op mijn graf
geen dag zal nog zegevieren
wanneer het lijden niet wordt
geleden, maar weggedrukt
in de voetvegen laat het sporen na
dat onvertaald mijn bestaan verzwijgt
het lot dat stuitert
hoe bedreven de geest verrijstboven de klanken van geduld
laakt het lichaam de behoefte
aan warmte en wijsheid
bedwelmd schittert het blauw van de tv
door een traan van het rechteroog
alhoewel dag veertien volmondig
het weten flankeert van wijze witte
jassen woorden is deze onrust
als knisperend van grind op mijn graf
geen dag zal nog zegevieren
wanneer het lijden niet wordt
geleden, maar weggedrukt
in de voetvegen laat het sporen na
dat onvertaald mijn bestaan verzwijgt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
elze schollemaActief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘het lot dat stuitert’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]