INLOGGEN
«»

zoiets als milde

alles is er:

het ritselen van een stof, geknakte vleugels
speekselgeluiden, kraken, schreeuwen, janken
klanken van bloed verweven in het ritme leven

dat buiten aan een purperen hemel schijnt
dichtbij in sterrengewemel of zelfs in scheuren
als 't vlammende dat wenkt en ergens nog

‘t bureau met daaraan mij, verbaasd
en vingertoppen blauw van inkt en leem
dit lichaam geparkeerd in ‘schemerige nevel
waarin stil d’ aarde kwijnt

en 'k vraag mijn lijf – dat in de knoken
zout verzamelt heeft en zelfs het wilde mens-zijn
wakend in vergeten – of dat geluk heet daar
gelegen op de palm van mijn hand

en wijl heel langzaam reeds de winter stroomt
fluistert een stem mij zacht zoiets als milde

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-10-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

sunset
Actief sinds: 08-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘zoiets als milde’ van sunset zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.