Dat schuilde en verloren leek

wil melker

dat schuilde en verloren leek


als gedachten lopen
dravend overgaan in galopperen
later zonder leiband op hol slaan
weet dan dat ik bij je ben

langs hekken en omheiningen
die in onafzienbare
rechtlijnigheid toch leiden naar
de open vrijheid van het vlakke wad

ik maan je energieën niet
maar laat je gaan
om in de onmetelijkheid
zelf het kleine te ontdekken

de warmte van leven
dat schuilde en verloren leek
weer opnieuw te voelen in het
zich openen omdat jij er naar keek

zo gaan wij samen
ieder hinkend op eigen gedachten
stilte van wolken en hemel lerend
op pad naar de eindeloosheid van het wad