Ik sterf niet onherroepelijk

elze schollema

wat leef ik zegt de roos
in een groet naar werkelijkheid
waar reuk de tastzin is
van het eind waar het boek
zichzelf ontbindt

eindeloos maar schragen
en toch de val maken die was voorzien,
voorzien van roestige spijlen
dat als gif de weg door de aderen vindt

leef ik in verlangens of droom
ik de tekst op mijn graf, het maakt
niet uit hoe oplettend
ik ook ben, want als ik stuiter
ga ik in vele vormen verder

en haak ik mijn weten
in het slot van het gelezene