Drenkeling zonder water

elze schollema

langzaam heft de drenkeling het glas
op het ondergaan van de zon, moedeloos
maar wel gezondigd is zijn vaarwater
zonder religie niet te drinken

wie kent zijn juweel wanneer het spreekt
en schittert terwijl de haven is gedempt

neem mijn hand en streel me langs
het leven, het is kort zoals het
omgewaaid riet – wel scherp maar
zonder bedoeling ermee te snijden

de randjes, balancerend aan het geluk
op een afstand lijkt het klein, maar met
gesloten ogen is het onzichtbaar, terwijl
het vallen zich schaaft aan

wetenschap en geloof