Getekende gezichten
er was geen verwantschap, geen
voelende betekenis slechts wat
ademgeruis deelden we in veel
te kleine ruimtes
toch was ik de stoet, de karavaan
die door ’t maaiveld de zorgeloze
moest leiden, nog sta ik centraal
als de locomotief zich
pluimt binnen mijn kadestraal
mijn verlangens waren diep, steeds
weer zocht ik droefenis in blijde gezichten
en vroeg me af of we de geschraapte
schors weer kunnen terug geven
aan de bast die ons samenbracht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Getekende gezichten’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.