«»
dan nog zou mijn tongbeen
zich vergruizen en me verstikken
daar de wereld niet meer ademt, zelfs
niet meer ontplooit en haar blaas
leegt in mijn hand
ik als figuurlijk en mijn evenbeeld
de liturgie van vrome schapen
zalven de wetenschap dat het bebouwde,
het ongenuanceerde zich telkens vergrijpt
aan halve waarheden en het
ment met vierkante wielen
het zomert te lang, het decadente is zichtbaar
evenals de sidderende dood die plechtig
aanschuift en zich ontdoet van bijdehandse zaken
Het zichtbaar zijn
al zou ik willen mijmerendan nog zou mijn tongbeen
zich vergruizen en me verstikken
daar de wereld niet meer ademt, zelfs
niet meer ontplooit en haar blaas
leegt in mijn hand
ik als figuurlijk en mijn evenbeeld
de liturgie van vrome schapen
zalven de wetenschap dat het bebouwde,
het ongenuanceerde zich telkens vergrijpt
aan halve waarheden en het
ment met vierkante wielen
het zomert te lang, het decadente is zichtbaar
evenals de sidderende dood die plechtig
aanschuift en zich ontdoet van bijdehandse zaken
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
elze schollemaActief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het zichtbaar zijn’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]