De verdwenen verbeelding

elze schollema

nog zie ik het glas
geblazen in elke vorm
waterdicht en zondoorlatend
spelenderwijs met je vinger
dirigeren, de muziek beheersen
zonder klank of stem

nu krijt de zon dwergen
op straat, het zoet van smaak
is niet meer proefde ik nog maar
het bitter dan was mijn hart
in evenwicht en dichtte ik het
leven naar mijn wens

tijd lijkt verankerd in chaos
en levenloze melodieën, mijn
handen zwijgen zoals mijn lust
om steeds weer die adem te proeven
die ik verafschuw met loze beloftes