de deur kantelt
strijken met de moed die de wind
vervaagt in strepen zonder eind, het
gelach is de hoon die me raakt
maar niet in eeuwigheid bezwijkt
de deur kantelt in een kier van regen
het kraakt zoals het mos laaft
aan water zonder smaak, wie me verblijdt
zal de schaduw wezen die me verrijkt
niets is meer dan het eind waar het stopt
al draaft de einder gaandeweg steeds
verder bij me vandaan, het zicht
herleeft in sterven als het leven is gedaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de deur kantelt’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.