Een afhankelijk bestaan

elze schollema

ook in deze vroegte drijft het sterven
op het karkas van water, stilte
is het moment dat deze morgen spreekt
en de dood voltallig is zoals het koren op het land

kleine rimpelingen in de grote zee, het besef
dat nooit altijd kan zijn en tijd de vrucht is
van een afgekalfd verleden, deze morgen leest
zich in eerbied gezeteld in de leegte van het bestaan

voltallig is het koren op het land, gerijpt
door het zaad van besef, doch ook zal dit
bezwijken in de leemte van boek en kaft