Het foute licht

elze schollema

mijn adem geboetseerd tot
onwaarachtigheden treft het lot
in het kansspel waar angst de
troef is die zo rakend dichtbij verstrengeld
ligt te ijlen – niets is dood en de dood dooft
het brandend boeket

wellicht had ik eens een stoute bloem
geplukt, de stengel geknakt met een lach
en de werkelijkheid in mijn vuist gebald en
geknepen totdat de leugen stierf

niets herinnert mij aan het ontkennen
van het foute licht ….