«»
het beest getemd tot aan de schouders, door
god verketterd en gestenigd door de in dit
leven bezochte graven – er is niet meer
dan de lengte van mijn adem, het geruis
kermt en kronkelt door het rot van herfst
bruinrood is de stilte terwijl de laatste schemer
krast aan het licht
wie draagt die verzwaart, wie geeft die ontneemt
het kloppend vermogen is tanende en baant zich een weg
door het gemarteld vlees
het gemarteld vlees
ontloken is mijn ziel gebroken is mijn harthet beest getemd tot aan de schouders, door
god verketterd en gestenigd door de in dit
leven bezochte graven – er is niet meer
dan de lengte van mijn adem, het geruis
kermt en kronkelt door het rot van herfst
bruinrood is de stilte terwijl de laatste schemer
krast aan het licht
wie draagt die verzwaart, wie geeft die ontneemt
het kloppend vermogen is tanende en baant zich een weg
door het gemarteld vlees
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 05-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
elze schollemaActief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘het gemarteld vlees’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]