toch aanwezig
wij liepen traag de wereld achterlatend
jouw gebaar latent aanwezig in het samen
zijn van jouw laatste tred, jij als molen
ik als steen, halfzijdig het blik gericht
naar waar het noorden jouw einde kruist
het natte aan onze voeten speelt
met de jonge snuit, harig zoals
ons geweten speldt deze aarde
de waarheid op haar zwarte kraag
wij met z’n drieën en toch
twee in getal raken
de stilte die feilloos het
verleden voor ons uit schuifelt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘toch aanwezig’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.