kracht en moed
Nog ontlokt mijn hart de wanorde
die mij als mens de sterren leerde tellen
ze waren als nu, al lijkt de hemel kalmer
en spaart de zon haar energie
het oog herziet en boezemt mijn
vaardigheden aan de woestheid van de storm, de storm ontwaakt en deelt in tijd
die ik noch ikzelf in hoop had verwacht
zowaar rijgt mijn arm zich aan de verte
al raakt de einder een ander land, toch zal ik blijven tasten in reizen zonder doel, mijn land mijn veste gij bezit mijn kracht en moed
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘kracht en moed’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.