«»
van mijn ik verbannen tot aan het eind
waar het musculair denken mijn lendenen
drapeert met stompe woorden die ik snedig
ontwijk en daarbij mijn zonnestelsel verlicht
met overtolligheden van gebroken zinnen
zonder thema’s….
wellicht is poëzie mijn ruige aard en verleg
ik mijn inwendige schijven tot ze passen – al
prikt het lijden wel als een stelligheid door het mos
welke ik bewandel doch het zeer blijft achterwege
kruipruimtes verbloeden evenals de buizerds
die gelegen aan de treinlijn rotten tot ze één
met kiezels zijn, het spoor dat de hopeloze
legt is slechts het geel van een ei …
mijn ruige aard
hoe in hemelsnaam is het verkennenvan mijn ik verbannen tot aan het eind
waar het musculair denken mijn lendenen
drapeert met stompe woorden die ik snedig
ontwijk en daarbij mijn zonnestelsel verlicht
met overtolligheden van gebroken zinnen
zonder thema’s….
wellicht is poëzie mijn ruige aard en verleg
ik mijn inwendige schijven tot ze passen – al
prikt het lijden wel als een stelligheid door het mos
welke ik bewandel doch het zeer blijft achterwege
kruipruimtes verbloeden evenals de buizerds
die gelegen aan de treinlijn rotten tot ze één
met kiezels zijn, het spoor dat de hopeloze
legt is slechts het geel van een ei …
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 05-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
elze schollemaActief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘mijn ruige aard’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]