Dialoog met het Lot

Verlepte Roos

Wat ben jij en wat moet je van mij?
"Mijn naam is het lot, de wever van het verleden
En de bestemming voor de toekomst."
Waarom oh, Lot, is mij dit leven gegeven?
"Wie leven krijgt is niet aan mij,
Wie het leven weer verlaat even min,
Dat is de taak van de schepper.
Wat ik bepaal is enkel de route daar tussen in"
De route die ik loop, oh Lot, valt mij zo enorm zwaar.
"Kleine meid, jij weet niet wat zwaar en wat licht is,
Je hebt nog maar twee decennia geleefd.
Wijsheid en levenservaring heb ik je gegeven,
Precies wat je nodig zult hebben voor je verdere leven"
Dat kun je wel zeggen, maar zo voelt het niet,
Ik heb neerslachtige gedachtes en een hart vol verdriet.
"Wie heeft gezegd dat ik je verdriet en ellende zou besparen?
Wie in het bootje van het leven zit, moet ook over stormen varen.
De waarde van een lach wordt vermeerderd door een traan.
Wat is geluk als er geen onrecht zou bestaan?"
Maar Lot, ik kan het zo moeilijk geloven, is dit echt wat moest gebeuren?
"Lief kind, het is jammer en het valt te betreuren. Nu nog niet te snappen of te overzien.
In het bovennatuurlijke heiligt het doel alle middelen"
Lot, wat is dit belangrijke doel, dat alles moest wijken, elk gevoel?
"Verwerk de herinnering en voel, leer de waardevolle les, en tevoorschijn komt je doel"
Nog een laatste vraag voor je Lot, staat mij een betere toekomst als verleden te wachten?
"De toekomst is niet aan jou om te zien. Vertrouw en vlucht niet voor mij. Of de toekomst dan donker of licht is, het hoorde er allemaal bij"
Ik ben nog niet klaar met je Lot, kunnen we nog eens praten?
"Elk moment dat je wilt, ik hou je in de gaten"