«»
De realiteit komt zo dichtbij.
Waar zit die knop, ik wil hem omdraaien maar hij zit vast geklemd.
Gevoel breekt op. Tranen blijven komen. Verdriet niet stopt.
Emoties die je niet ontkomt.
Hoe veder je ze weg stopt, hoe harder het terug komt.
Als volgt alles weer opkropt.
Neer stort op de grond. Het maakt me kapot.
Sta ik op val ik weer op de grond, het blijft een open wond.
Een open wond waar het bloeden nooit stolt.
sluit mezelf op
Ik sluit mezelf op. Vlucht van de pijn.De realiteit komt zo dichtbij.
Waar zit die knop, ik wil hem omdraaien maar hij zit vast geklemd.
Gevoel breekt op. Tranen blijven komen. Verdriet niet stopt.
Emoties die je niet ontkomt.
Hoe veder je ze weg stopt, hoe harder het terug komt.
Als volgt alles weer opkropt.
Neer stort op de grond. Het maakt me kapot.
Sta ik op val ik weer op de grond, het blijft een open wond.
Een open wond waar het bloeden nooit stolt.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 23-08-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
VerkruissenActief sinds: 08-05-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘sluit mezelf op’ van Verkruissen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]