mijn kooi

Zomaar-Iemand

soms wil ik zo graag
vernietigen

de kooi
waarin ik al mijn ik
heb opgesloten
woede, verdriet, wanhoop
alles wat me breekt
mijn muur steentje voor steentje
wat me mens maakt
al mijn ik opgesloten
vernietigen

die kooi

om te beschermen
te smoren en te doden
om maar niet te voelen
niemand pijn te doen
pijn
zoveel pijn

om mezelf in op te sluiten
omdat ik doodsbang ben
voor mezelf
het monster dat ik ben
alleen gecontroleerd wordt in
die kooi

vernietigen

soms
wil ik

de spijlen eigenhandig splijten
de woede bevechten
aan mijn zijde hebben
het uitschreeuwen van verdriet
in mijn tranenzee verdrinken

mijn kooi
waarvoor ik dagelijks
een laagje lospel
me langzaam uitkleed
me naakt laat zien
en erin verberg
vernietigen

altijd
wil ik

de kooi

die me verhindert mens te zijn
mij tot een monster maakt
een leeg omhulsel rationaliteit
dat ik zelfs verkeerd benut

vernietigen

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 12-08-2014

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Zomaar-Iemand (Actief sinds: 20-04-2014)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘mijn kooi’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.