«»
automutilatie 7
automutilatie 7
Het begint met een brand in mijn hart.
Wat langzaam mijn ziel raakt.
Het zet mijn donkere kant in vlam.
Tot het allemaal glashelder is.
En ik begin met het snijden in mezelf.
Zie hoe ik het haat.
Met elk stukje van mezelf.
Maar toch doe ik het.
De littekens herinneren me aan het verdriet.
De littekens herinneren me aan de diepe pijn van binnen.
Ze houden me aan het denken wat ik mezelf aan doe.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 25-07-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
luiehondActief sinds: 21-04-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘automutilatie 7’ van luiehond zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]