INLOGGEN
«»

automutilatie/verdriet

Met bloed , zweet en
tranen.

Snij ik diep door mijn
huid.

Ik wil het niet maar ik
moet wel.

Het verdriet moet uit mijn
lichaam.

Ik snij nog dieper om bij
de kern te kommen.

Het bloed spuit er uit als
en fontein in de morgen zon.

Maar het verdriet wil niet
verdwijnen.

Het blijft in me hangen
als een kleverige rode pasta.

Zal het ooit verdwijnen.

Ik kan snijden wat ik wil
maar het blijft zitten als een gezwel.

Het zal altijd in me
blijven knagen het slijt niet ik zal er me moeten
leven.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 25-07-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

luiehond
Actief sinds: 21-04-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘automutilatie/verdriet’ van luiehond zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.