Ongezien
Ik ken een meisje.Een heel jong meisje.
Ze heeft pijn vanbinnen.
Niemand weet het, want niemand ziet het.
Op die ene dag viel ze in een dieper gat,
vanbinnen werd ze één zwart gat.
Altijd nog een lach wie van haar gezicht af spat.
Altijd had ze nog die hoopvolle lach die naar liefde smacht.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-05-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Verkruissen (Actief sinds: 08-05-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ongezien’ van Verkruissen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.