Ik, hemel en aarde
Mist omringt mij, rondom bergen bedekt met een wit water laken.
Mijn gedaante bereikt het dal, maar de ijle lucht verraad het tegendeel.
De rand zoekt mij op, de top daagt mij uit tot het uiterste.
De troebele lucht klaart op en de zon breekt door.
Tussen verdwijnende wolkenvelden bereik ik mijn balans.
De afgrond onder mij, de reis enkele seconden verwijderd.
Voordat de snelheid intreed ontmoet ik het gevoel van gewichtsloosheid.
Het witte laken doet zijn doel en ik, ik doe met vreugde mee.
Elke bocht is een intense beleving van geluk.
Elke sprong een hindernis van de zwaartekracht.
De wind vertelt mij dat het mijn laatste afdaling zal zijn.
Het dal nadert, het gevoel ebt weg en nergens zal ik me zo voelen als toen
tussen hemel en aarde.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 15-05-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Wesley BeerendonkActief sinds: 12-05-2014Informatie bij het gedicht:
Mijn visie op het leven, mij ingegeven op een berg in Oostenrijk tijdens het snowboarden Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ik, hemel en aarde ’ van Wesley Beerendonk zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]