Hongarije-virus

Coby Poelman - Duisterwinkel

Elke dag roert hij het even aan,
er is een grote interesse ontstaan.
Op tv werkt een oude vrouw op het land
met houten gereedschap in de hand.
De huizen zijn van het Poolse soort,
de commentator voert monotoon het woord.

“Kijk, hiermee kun je de omgeving vergelijken”,
ik laat een poosje diepe interesse blijken
maar zijn opgetogenheid is nog niet de mijne,
‘k bedenk voor en tegen, mijn hand in de zijne.
Is dit echt menens of nog maar een plan,
wil hij dit of komt het er toch nooit van?

Vandaag zag hij weer één op internet,
heeft aantekeningen op papier gezet.
“t Is niet te geloven, zo goedkoop
en hectares grond, dat is een hele hoop!
Daar koop je in Nederland een nieuwe auto voor,”
zo praat hij een tijdje opgewonden door.

Ik denk aan de afstand en de vreemde taal,
hoe geven we ‘t handen en voeten allemaal?
Ik kan beginnen de taal te gaan leren,
het lijkt me wel leuk weer te gaan studeren.
‘t Houdt ons flink bezig, die Hongaarse huizen,
wie weet gaan we in de toekomst verhuizen.

……………………

We hebben het grote aanbod bekeken,
op de snelweg is langzaam het virus geweken.