mij.

Twan Hendriks

 mij

 het was donker

 kom maar dichterbij
 en proef mijn lichaam
 sprak ze tegen mij
 uiterst aarzelend
 ja zelfs bedachtzaam

 toen werd het licht

 en na enig staren
 leek ze te bedaren

 kom snel naderbij
 en bemin mijn lichaam
 sprak ze ineens blij
 minder terughoudend
 ja zelfs onbezonnen

 kom nu toch riep ze
 wat nu te doen
 spookte het door mij
 ik heb dit niet verzonnen
 dat was wat ze werkelijk zei

 het werd terug donker

 wat ik toen deed
 kunt u wel raden
 en wat ik daar proefde
 was niet te versmaden