«»
vervagen
Het leven lijkt wel te vervagen.
Het drijft elke dag verder weg.
Ben verdwaalt in mezelf.
Niks doet er meer toe niemand.
Ik heb de wil om te leven verloren.
Er is simpel niks meer voor mij.
Heb het einde nodig om me te bevrijden
Dingen zijn niet meer zo als ze waren.
Mis iemand van binnen.
Dodelijk verloren in de pijn de schuld in mij.
Kan niet meer tegen dit gevoel deze hel.
Het enige wat me nog vult is de leegte.
Groeiende duisternis haalt me neer..
Ik was mij maar nu is hij weg.
Niemand kan mij helpen, alleen ik zelf maar het is te laat.
Kan niet meer denken waarom zo ik het nog proberen.
Gister lijkt wel niet te bestaan.
Het enige wat ik nog kan zegen is vaarwel.
Vaarwel.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 21-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
luiehondActief sinds: 21-04-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘vervagen’ van luiehond zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]