Verslaving 1

luiehond

 Ik heb geen arm om heen nodig
 Ik heb geen behoefte aan drugs om te kalmeren
 Ik zie het worden geschreven voor mijn ogen in mijn gedachten
 Nee denk niet dat ik niks nodig heb
 Uit eindelijk zijn we allemaal maar bakstenen.
 In de muur der leven.

 Is er nog iemand in daar
 In je hoofd je gedachten
 Beweeg iets als je me kan horen als je er nog bent
 Is er iemand thuis daar binnen
 Ik hoor dat je down bent
 Ik kan je helpen om weer te kalmeren op je voeten te staan
 Maar moet weten of je er nog bent.

 Er is geen pijn meer
 Ik zie in de verte een schip met rook aan de horizon
 Wat aankomt door alle golven heen
 ik zie je lippen wel bewegen
 Maar hoor niet wat je zegt
 Ik kan je niet uitleggen hoe ik me voel,je zou het toch niet begrijpen
 Dit is niet wie ik wil zijn
 Ik ben volgens mij complet gevoelloos geworden

 Okee
 Gewoon een speldenprik
 Het doet geen pijn
 Volgens mij werkt het goed
 nu zul je het voorlopig volhouden.
 En kan je weer verder met de show van het leven

 En nu kan ik weer verder spellen met de show der leven
 Ook al ben ik volgens mij complet gevoelloos geworden

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 21-04-2014

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

luiehond (Actief sinds: 21-04-2014)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Verslaving 1’ van luiehond zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.